Oficjalny portal miejski Łowicz.eu

Uroczystości pogrzebowe rozpoczęły się, 28 lutego 2019 r. Mszą Świętą o godz. 18:00 w Bazylice Katedralnej pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i Świętego Mikołaja w Łowiczu. Nabożeństwu przewodniczył bp. Andrzej Józwowicz, nuncjusz apostolski w Rwandzie. Za duszę zmarłego modliło się także wielu wysokich hierarchów kościelnych m.in. metropolita warszawski kard. Kazimierz Nycz, metropolita łódzki abp Grzegorz Ryś oraz arcybiskup senior archidiecezji katowickiej Damian Zimoń.

W czasie Mszy Świętej przypomniano postać zmarłego oraz jego największe zasługi dla kościoła w Polsce. Obecny ordynariusz diecezji łowickiej bp Andrzej F. Dziuba wspominając zmarłego zaznaczył, że pomimo tego, że całym sercem związany był ze Śląskiem, to w Łowiczu, któremu oddał długie lata swojej posługi, pragnął „pozostać, aż do zmartwychwstania”.

Po Mszy Świętej każdy wierny mógł modlić się indywidualnie przy trumnie. W tym czasie wielu mieszkańców Łowicza i okolic podchodziło do trumny aby osobiście pożegnać swojego biskupa. Jedną z grup tworzyli łowiccy przewodnicy PTTK, którzy przybyli ze sztandarem.

Główne uroczystości pogrzebowe odbyły się dzisiaj, 1 marca 2109 r. i rozpoczęły się modlitwą brewiarzową. Po niej o godz. 12:00 odprawiona została Msza Święta pogrzebowa. Nabożeństwu przewodniczył prymasa Polski abp. Wojciech Polak. Homilię wygłosił abp. Władysław Ziółek. Cała świątynia wypełniła się po brzegi licznym duchowieństwem i wiernymi. Obecni byli przedstawiciele Kościoła, Rząd Rzeczypospolitej Polskiej, władz samorządowych Łowicza i ziemi łowickiej oraz szkół, organizacji i stowarzyszeń.

Pierwszy biskup łowicki, zgodnie ze swoim życzeniem, pochowany został w krypcie kościoła obok 12 arcybiskupów gnieźnieńskich i prymasów Polski.

Alojzy Orszulik, pierwszy Biskup Łowicki , Honorowy Obywatel Miasta Łowicza, kawaler Orderu Orła Białego, uczestnik obrad Okrągłego Stołu, urodził się 21 czerwca 1928 r. w Baranowicach Śląskich w rodzinie rolniczej. Zmarł dzisiaj, 21 lutego 2019 r. w wieku 90 lat. Przed wybuchem II wojny światowej rozpoczął naukę w szkole podstawowej, kończąc do 1939 cztery klasy. W czasie okupacji pracował w zakładzie stolarskim. Po 1945 roku przez 3 lata pracował zawodowo, działając w Stowarzyszeniu Sodalicji Mariańskiej. W 1948 roku wstąpił do Małego Seminarium Duchownego Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Chełmie nad Wisłą.

Świadectwo dojrzałości otrzymał w 1951 roku i został przyjęty do nowicjatu pallotyńskiego w Ząbkowicach Śląskich. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w latach 1952–1957 w Wyższym Seminarium Duchownym Księży Pallotynów w Ołtarzewie. Śluby wieczyste złożył 8 września 1956, zaś święceń prezbiteratu udzielił mu 22 czerwca 1957 w Ołtarzewie kardynał Stefan Wyszyński, prymas Polski. Od 1958 kontynuował studia na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie uzyskał kolejno magisterium i licencjat z prawa kanonicznego. W latach 1961–1989 prowadził wykłady z prawa kanonicznego w Wyższym Seminarium Duchownym Księży Pallotynów w Ołtarzewie. W latach 1963-1966 był asystentem w Katedrze Prawa Rzymskiego na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie.

Od 1962 pracował w Sekretariacie Episkopatu Polski, w latach 1962–1968 na stanowisku referenta, a od 1968 do 1993 jako kierownik Biura Prasowego. W latach 1971–1973 prowadził rozmowy z przedstawicielami władz państwowych na temat ustawy o uwłaszczeniu Kościoła na Ziemiach Zachodnich i Północnych. Odtąd uczestniczył w rozmowach z władzami dotyczącymi stosunków między państwem i Kościołem. W listopadzie 1980 został członkiem-sekretarzem Komisji Wspólnej Przedstawicieli Episkopatu Polski i Rządu PRL. W związku z pełnieniem tej funkcji uczestniczył w przygotowaniach papieskich pielgrzymek do Polski.

W latach 1981–1983 i 1987–1989 należał do zespołu legislacyjnego, który opracowywał projekt ustawy o stosunku państwa do Kościoła katolickiego. W Konferencji Episkopatu Polski został w 1983 sekretarzem pomocniczym, a w 1984 wiceprzewodniczącym Komisji ds. Środków Społecznego Przekazu, był ponadto członkiem Komisji ds. Wydawnictw Kościelnych i asystentem kościelnym w Kościelnym Komitecie Rolniczym i Fundacji Wspomagającej Zaopatrzenie Wsi w Wodę. W 1987 wszedł w skład Komisji Mieszanej Stolicy Apostolskiej i Episkopatu Polski ds. nawiązania stosunków dyplomatycznych między Watykanem i Polską.

Brał udział w rozmowach w Magdalence i w obradach Okrągłego Stołu. Z nominacji papieża Pawła VI od 1974 do 1994 był konsultorem Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu. 8 września 1989 roku został mianowany biskupem pomocniczym diecezji siedleckiej, zaś dnia 25 marca 1992 roku mianowany pierwszym biskupem łowickim w nowo powstałej diecezji. Stworzył wszystkie struktury instytucjonalne diecezji łowickiej. Założył Seminarium Duchowne, które ma siedzibę w dawnych radzieckich koszarach.

Jako jedną z pierwszych inwestycji przeprowadził remont katedry, gdyż ze względu na uszkodzony dach i pękniętą wieżę północną było to niezbędne. Wysłał na studia zagraniczne i na uczelnie polskie kilkudziesięciu księży, wzbogacając elitę intelektualną miasta. Założył Caritas Łowicką oraz to dzięki niemu powstało Radio „Viktoria”. Utworzył archiwum diecezjalne oraz współorganizował Mazowiecką Wyższą Szkołę Pedagogiczno-Humanistyczną w Łowiczu. Rozpoczął organizację Ośrodka Młodzieżowego przy parafii na Korabce, a następnie utworzono tam parafię Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

Przygotował pielgrzymkę Ojca Świętego do Łowicza, która miała miejsce dnia 14 czerwca 1999 roku. To dzięki niemu katedra łowicka jest dzisiaj bazyliką. Był inicjatorem zbudowania pomnika Jana Pawła II w Łowiczu w rocznicę Jego pielgrzymki w naszym mieście. Z jego inicjatywy została zorganizowana w sierpniu 1996 roku Łowicka Piesza Pielgrzymka Młodzieżowa na Jasną Górę. Za swoja działalność, 4 listopada 2010 r. został odznaczony Orderem Orła Białego przez prezydenta RP Bronisława Komorowskiego. Otrzymał również komandorię Missio Reconciliationis i Nagrodę im. ks. bp. Romana Andrzejewskiego za rok 2008.

Za swoją działalność na rzecz miasta i ziemi łowickiej, władze Łowicza, wyróżniły go tytułem Honorowego Obywatela Łowicza (2003). Honorowe obywatelstwa przyznały mu także: gmina Wiskitki (1996), Łęczyca (2002) i Głowno (2011). Otrzymał również tytuł honorowego członka Łowickiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk i „Łowiczanina Roku 1998”, nadawany przez lokalny tygodnik „Nowy Łowiczanin”.